Zeilend door het Lemaire Kanaal !

Hoi allemaal!
Hier Mier weer, inmiddels voet aan Antarctisch vaste land gezet! ;-)
Maar wat vooral een geheel nieuwe ervaring is, is het slapen... Lig je lekker in je mandje (inmiddels minder vocht door campingmatje tegen de wand, warm door 2e dekbed, de boot die onder de kust wat minder schommelt en mijn flanellen pyamaatje doet het ook goed!) en dan komen de ijsschotsen en soms zelfs ijsbergen (maar daarover later meer) langs de boot. Ik lig met mijn hoofd zo'n beetje tegen de buitenwand aan. Het is zo'n eng krassend geluid, ben er nu na een paar dagen aan gewend.. ;-)
Ik vond het weer leuk om jullie reacties te lezen, vertrouwde meereizers en nieuwe, superleuk dat jullie een berichtje achterlaten, het is het enige contact wat ik nu heb met NL. Suus, gezellig om weer roommates te zijn! (vast nog ruimer dan hier!). Mam, het is inderdaad erg luxe (San, ook zonder zoute rijtjes...;-)), maar de kou is toch nog wel een flinke ontbering, maar ik heb het er voor over! En Piet, Suus wilde altijd al in de sneeuw trouwen, dus.... ;-)
Magda, Marianne, Peter en Nico, tis net Galapagos, maar dan met sneeuw. En was het maar waar dat het met de zeeziekte net zo was als met hoogteziekte... Maar voor de meeste geldt het wel hoor, 1 dag en dan over.
Claudje, fijne verjaardag!
Annelou, over wereldreizigers gesproken.... ;-)
(Oma) Suze, nog een keer gaan en die boot naar Antarctica nemen!!!
Nadat ik de vorige keer mijn weblogbericht geschreven had, gingen we in de avond nog even met een paar passagiers aan land bij Half Moon Island/Bay. Het was een beetje noodweer (regen en wind) en het landen ging niet helemaal goed bij de eerste zodiac. Sep probeerde dus een ander plekje te vinden om met de zodiac aan land te komen, maar ook dat was lastig en erger nog, we zaten midden in een vogelcolonie, iets wat de gidsen niet erg konden waarderen... oef! ;-) We zijn nog omhoog geklommen maar bovenaan werden we haast het eiland afgeblazen... snel terug dus, maar dat werd een nog groter avontuur dan komen, omdat we de zodiacs niet meer de zee op kregen. Een crewlid had een volledig drypak aan en trok de boot het water in. In het korte ritje naar de Europa kregen we giga veel zeewater over ons heen. Het eiland was niet bijzonder, maar de transfer was erg spannend!! ;-)
Vrijdag 19 dec zijn we de krater ingevaren van Deception Island. De tocht ernaar toe is weer wat heftiger en Marjan en ik liggen weer plat. We missen de intocht in de krater, maar gelukkig moeten we er ook weer uit!! Hier zouden we gaan zwemmen in het warme kraterwater, maar gezien de harde en koude wind kon dit niet doorgaan. Wij dus verder de krater rond varen en dan landen bij Wailers Bay. Een oude en verlaten walvisvaarders station, grappig om de hangar en andere gebouwen te zien. Een groepje fanatiekelingen graven een kuil op het strand, waardoor het zich vult met warm grondwater. Ik heb mijn badpak nog onder mijn kleding aan, maar ik pas ervoor! ;-)
Zaterdag 20 dec wederom een wat heftige oversteek van The South Shetland Islands naar Trinity Island (vlak voor het vaste land van Antarctica). Wederom liggen Marjan en ik (en nog vele anderen) plat. Karin schrijft ons in voor de 2e zodiac toer van deze middag, zodat we even bij kunnen komen. Aan boord is het die middag super relaxen als de eerste helft van de groep een zodiactoer tussen de ijsbergen aan het maken was. We liggen in een truitje aan boord te zonnen, zo geweldig! (al missen we de zonnebedden en het zwembad natuurlijk! hahaha). De zodiactoer is geweldig, de ijsbergen zijn zo geweldig en de kleuren zijn zo onvoorstelbaar!! Het is "alleen maar" wit en blauw, maar zo intens! Verder zien we ook nog wat vogels (vraag me niet was, is niet mijn ding!), pinguins en krabbeneters (robben). Na het eten kijken we het eerste deel van de film over Ernest Shackelton (een ondekkingsreiziger van begin 20e eeuw). De boot leek erg op de onze, maar wij hebben toch wel betere kledin
g en voorzieningen in de boot!!! Vanaf nu mag ik dus niet meer klagen over de ontberingen die ik onderga hier op Antarctica, die mannen hadden het pas echt slecht! ;-)
Zondag 21 dec is de langste dag! Bij jullie de kortste natuurlijk. Het is een lekker relaxte dag. We varen met de Europa tussen de ijsbergen door en de bergen en gletsjers zijn overweldigend. Het water is rustig en we staan flink veel aan dek om van al het schoons te genieten. Een flink deel van de groep klimt weer in de masten om te helpen met de zeilen, ik vind ze stoer! Met Marius de machinist maken we met een heel klein groepje een ondergrondse toer in de Europa om de machinekamers te zien. Erg grappig om te zien en tussendoor zie je ook de voorraden eten. We krijgen nog kool, watermeloen, pompoen en uien! ;-)
In de middag maken we een landing, maar op het strand ligt een gigantisch dik pak sneeuw. Je kan erdoor lopen maar soms zak ik totaan mijn liezen de sneeuw in. Het is vergelijkbaar met wadlopen... Ja Niek, ik voelde nu wat jij voelde en dan had ik nog niet eens een zus die in haar broek stond te plassen van het lachen. Eng en machteloos hoor!
Hier zien we vooral de highways van de pinguins. Tunneltjes in de sneeuw waardoor ze zich begeven, het is zo ontzettend grappig en je zou er uren naar kunnen kijken. Gelukkig hebben we steeds ruim de tijd met de landingen, maar nu heb ik veel tijd verspeeld met het klunen door de sneeuw. Ik loop door het water over stenen terug, dat is makkelijker dan door de sneeuw.
We zijn inmiddels het punt gepasseerd waar 3 weken geleden een boot vastliep, dus dat is alweer een geruststelling voor thuis!
Ik wil 's avonds laat net naar bed gaan als Marjan me komt halen " ijsberg naast de boot!!" Ik ren mee en het is overweldigend om een ijsberg zowat tegen de boot te zien. We kunnen hem bijna aanraken. De bemanning denkt er anders over en bewegen de boot om het anker heen om de ijsberg te ontwijken, sensatie hoor! ;-)
Dan blijven we nog even aan dek hangen, het is een korte nacht na de langste dag en we maken een groepsfoto aan het einde van de langste dag, heel gezellig zo met z'n allen.
Die nacht krijgen we nog 2 flinke klappen van een ijsberg. En zoals ik in het begin al zei, ik lig met mijn hoofd ongeveer 20 centimeter van de buitenkant van de boot. En die mag dan wel 2,6 cm dik zijn (dikker dan een normale stalen boot), ik vind het nog steeds erg dun en het klinkt zo eng. In mijn hoofd probeer ik de noodinstructies te herhalen, welk pak moet ik nou aan, wat zal ik snel in mijn tas doen. Dan weer een klap... Heel voorzichtig vraag ik " Marjan..?" " ja, ik vind het ook doodeng!!!" ;-) En maandag de 22e bij het ontbijt blijkt dat zij net als ik aan de noodinstructies dacht enzo. Daar horen we ook de verhalen hoe het kon dat ie tegen de boot bonkte, maar de ankerwatchers zagen hem niet op de radar. De grootste klap was die van achter en daar zit precies de hut van kapitein Klaas en die stond dus direct in de stuurhut. Wederom de boot om het anker gemanouvreerd. Maar belangrijkste van alles: we drijven nog!!! ;-)
Maandag dus voor het eerst voet aan het vaste land van Antarctica gezet in Neko Bay. Met een groepje gaan we de berg op klimmen en het is weer net als op het strandje met de sneeuw. Soms een voet in de sneeuw en soms een heel been. Regelmatig moeten we laarzen uitgraven en Karin spant de kroon met het meest uitgegraven te moeten worden! Ik probeer mee te gaan naar het hoogste punt, maar ik kom een heel eind en moet dan toch ivm hoogtevrees afhaken.. Mijn "personal coach" Peter heeft me al een heel eind gekregen, maar ik besluit toch dat ik mijn persoonlijke hoogtepunt heb bereikt!! Naar beneden is nog enger. Mede ook omdat ik zeillaarzen heb en dus weinig profiel. Maar we hebben met het groepje een aardige menselijke highway gemaakt, dus het lukt me om eerder dan de groep weer beneden te zijn (was bang dat die me gewoon nog even in zouden halen) Overigens zijn er een aantal die naar beneden glijden, je hebt altijd van die helden!
Beneden wordt ik gelijk de zodiac ingeloodst en we zijn nog niet half op weg of we zien aan land een krabbeneter, ik baal ontzettend!
In de middag nog een tripje gemaakt in de zodiac in Paradise Bay. Dit ligt tussen hele hoge bergen en we zien heel hoog regelmatig lawines. Die hoor je overigens ook erg goed! Als de trilling flink doorzet zouden er ook ijsbergen af kunnen splitsen, maar dat maken we (gelukkig) niet mee. Het zou een flinke vloedgolf betekenen en in een zodiac is dat niet erg prettig... ;-) Het water is zo glad als wat en het geeft weer een heel ander beeld. Grappig want je denkt: ijs, water, bergen... steeds hetzelfde, maar niet dus, steeds weer anders!
Er liggen ook krabbeneters op de rotsen, maar onze driver gaat er met een vaart langs. Ik baal dan ook te horen dat de andere drivers dichtbij zijn gegaan en stil hebben gelegen ervoor. Nou ja, dit was niet mijn lucky-robben-dag... :-(
Dinsdag de 23e beginnen we met een stuk varen en dan ineens het sein "orka's on bakboard!!" En meteen stroomt het hele schip weer leeg en staan mensen half gekleed aan dek om te kijken. Dit soort seinen geven echt een beweging in de tent, dat je het moet meemaken. Mensen zitten rustig en dan rennen om camera's en eventueel jassen te pakken. Wat als het mis gaat met deze boot... ;-)
Overigens heeft Klaas, de kapitein, het ook een keer misbruikt om mensen aan dek te krijgen om aan de touwen te gaan trekken! ;-) Was grote hilariteit!.
Dan komt er een spannend deel in de reis, namelijk het Lemaire Kanaal. Het is steeds de vraag of je er doorheen kan en als wij zo kijken denken we van niet, maar Klaas manouvreert hem mooi door het kanaal. Het is slecht weer en het sneeuwt, maar dat maakt het misschien wel heel mysterieus. De bergen zijn erg stijl en hoog, maar het hoogste punt kunnen we door bewolking niet zien. Ondanks het weer blijft iedereen maar aan dek staan, het is zo'n indrukwekkend gebeuren. Na het kanaal nog een stukje en dan zijn we op het zuidelijkste puntje van onze reis 65 graden zuidelijk!! We zijn bij basisstation Vernadsky en gaan dit in gebruikzijnde station bezoeken. Het is Oekraiens en de rondleiding is kort en grappig, maar dan het hoogtepunt: de bar! Ze schenken zelfgebrouwen Wodka... Ik heb even genipt, maar daar is het bij gebleven. De 15 mannen en 1 vrouw draaien lekkere muziek en we dansen wat. Peer maakt wat karikaturen van de barmannen, van die lekkere Russische koppies. Terug aa
n boord staat de bbq klaar! De mannen van Vernadsky komen ook, lachen. Maar dan beseffen Marjan en ik dat we precies voor die avond tussen 22 en 24 uur ingeschreven hebben voor ankerwacht, hebben wij weer! Ik schrijf nog op het mededelingenboord "Ankerwacht in de aanbieding, tegen elk aannemelijk bod, M&M", maar niemand reageerde. Na flink gefeest te hebben sluiten we ons dus op in de stuurhut en krijgen instructies van Klaas. Eigenlijk is het wel grappig om op de "dansvloer" te kunnen kijken. Soms gedragen we ons als dj's... je moet toch wat, want tijdens onze 2 uur is er niets veranderd in onze ligging en de ijsbergen er omheen.
We hebben onze plicht volbracht en het schip en passagiers 2 uur lang beschermd! ;-)
Het is nu middernacht en ik mail Romi, want die is nu ook Antarctische tijd jarig!
Vandaag, woensdag 24 dec, in de ochtend een landing gemaakt op Petermann Island, helemaal top en zeker het mooiste tot nu toe!
Allereerst is het uitzicht geweldig, je ziet de ingang van het La Mairre Kanaal (we varen er vandaag door terug) en het is nu onwijs helder weer!! Op het eiland zitten Adelie en ezelspinguins, beiden met jongen, zooooo geweldig!
We krijgen ook nog een tractatie van een blauwoogaalscholver, die op 3 meter van ons vandaan gaat zitten!
Dan lopen Ron en ik de groep achterna die naar de andere kant van het eiland is gegaan. We volgen hun voetstappen in de sneeuw en komen tussen 2 rotsen door en dan een adembenemend uitzicht. We zien dat de groep hier ook gestaan heeft en dus gaan we ook foto's maken, nog iets naar voren en nog iets. Ik heb nog 2 grote stappen van de anderen voor me als ik keihard hoor roepen.... Ineens heb ik het door (krijg nu bij het typen alweer water in de handen..) Ik sta op een overhellend pak sneeuw en weet niet hoe snel ik terug moet! De voetstappen waren van onze Japans/Amerikaanse vrienden, die regelmatig ondoordachte dingen doen. In de groep hadden ze dus al komotie gehad en ik mag blij zijn dat de groep net terug kwam lopen en mij waarschuwde. Hoe kan het he?! Juist ik met mijn hoogtevrees die de gevaren opzoekt?! hahaha
Dan een volgend avontuur, maar meer voor de crew. Er begint stuwijs het kanaal in te komen en we hebben problemen om met de zodiacs bij de boot te komen, maar dat lukt natuurlijk wel, we moeten wel! De lunch is aan dek en het is net wintersport: in de sneeuw en zon lekker buiten zijn! En dan ook nog lekker een broodje hamburger, wat wil een mens nog meer?! ;-) Een zeeluipaard!!!! Lag die even mooi op een ijsschots toen we gingen wegvaren...
En dan de overtreffende trap van deze mooie dag: zeilend door het La Mairre Kanaal... werkelijk adembenemend... Gister mysterieus door de bewolking, nu wonderschoon door de zon en blauwe lucht. De bergen zijn zo immens... Je moet het gezien hebben!! ;-)
Kommer is met mijn camera met groothoeklens in de mast geklommen, handig zo'n stoere man! Dus sorry Angelo en Louis, niet mijn schoenen op de foto van bovenaf... ;-)
Ik ga nog even Romi bellen, helaas is de verbinding niet top, maar ik spreek heel even Romi, die een goede verjaardag gehad heeft, en mijn ma. Toch leuk!
Het is een heeeel lang verhaal geworden en deze mail vanaf de boot kost me inmiddels 23 euro, maar ik moet mijn verhaal kwijt, thanks aan een ieder die de moed heeft gehad het te lezen!! hihi

Ik ga genieten van een witte kerst op mooi Antarctica!!!
Jullie ook genieten en goede jaarwisseling, want de volgende berichtgeving doe ik vanaf Ushuaia, terug aan vaste wal.

Liefs,
Schippersvrouw/avonturierster Mier
xxx

ps: als ik weer aan vast wal ben, plaats ik de foto's bij deze berichten, dan heb je sneller een beeld van deze reis, dan met de verhalen... ;-)