Nieuwjaarsduik in het Beagle kanaal!!!

Ola!!
Hier ben ik weer!
Allereerst allemaal een heel goed, gezellig en gezond 2009, maak er iets van, doe ik het ook!!
Ik zit inmiddels weer in het appartementje in Ushuaia tot deinen achter de laptop van Marjan, weer een wennen na 3 weken op een boot. Verder heb ik nog een beetje "lasoogjes" van het heldere weer op Antarctica (jaja, daar hebben ze zonnebrillen voor bedacht...). Maarrr... mijn trouwe lezers weten dat ik me niet zomaar uit het veld laat slaan en van de categorie "wie schrijft, die blijft" ben. Ga er maar weer voor zitten dus!!
Donderdag 25 december was het op Antarctica, net als bij jullie, kerst! ;-)
"Goh, vast een hele speciale kerst gehad?" "ja, we hebben piepers gejast!" ;-). Er was namelijk een landing, maar weer op een eiland wat een pak sneeuw had wat de gids nog nooit meegemaakt had. Ik en nog een paar hadden even genoeg van het "wadlopen", dus kozen we ervoor om op een bijna verlaten boot wat te relaxen en de indrukken van de eerdere dagen te verwerken. Maar ja, als er aardappelen voor het kerstdinner gejast moeten worden, doe je dat, best gezellig!
Na de lunch zijn we naar Port Lockeroy gegaan, een oude Engelse basis, die nu als museum dient en waar het enige souvenirswinkeltje/postkantoor van Antarctica zit. De beheerder kwam even bij ons aan boord en vertelde na de lunch alvast over Port Lockeroy, daarna zijn we het gaan bezoeken.
En dan heb je daar voor de deur van een druk bezocht basisje gewoon heel Antarctica samengevat! De pinguins en poolkippen lopen je bekant voor de voeten! hahaha
Terug aan boord hebben we kerstdinner. In de lounge zitten wat crewleden driftig tafellakens te strijken, aan alles wordt gedacht! Het is overheerlijk en vooral gezellig. Na het eten mogen we eindelijk allemaal een kadootje van de slingers in het deckhouse halen, waar we al een aantal dagen alleen maar naar mochten kijken. We krijgen allemaal een broche van Antarctica!
Vrijdag 26 december liggen we nog in de buurt van Port Lockeroy in een adembenemend stukje. Een gladde zeespiegel, mooie ijsbergen om ons heen en superhelder weer! We horen steeds lawines aan de andere kant van de berg vallen en Jolande (de gids) zegt dat ze deze baai dan ook wel thunderbay noemen. We gaan voor de laatste landing (hierna alleen nog een zodiactoer). Ook nu weer alle tijd op het eiland. Dit is echt geweldig geweest steeds, niet even snel rondlopen, foto's maken en weer weg, maar echt kunnen genieten van wat je om je heen ziet. Deze landing is overcompleet: een zeeolifant (lekker onzichtbaar tussen de rotsen en velen moeten gewaarschuwd worden ter voorkoming van een onaangename ontmoeting met de zeeolifant!).
De pinguins zijn weer heerlijk bezig met het pikken van steentjes uit elkaars nest en we kunnen het lekker op het gemak in het zonnetje aanschouwen! Dan attendeert Leonie me nog op een Weddelzeehond en die is ook super om te zien. Hij ligt lekker in de zon te genieten en vooral erg lui te zijn. Tilt met moeite net een ooglid op als er een pinguin voorbij wandelt. ;-)
Wat hogerop zitten vooral veel blauwoogaalscholvers. De ezelspinguins balken een flink concert, maar ik had nog maar geen foto ervan. Eerst heb ik er eentje dat je echt het in- en uitademen op de borst ziet, maar dan om de dag compleet te maken een balkende ma of pa met jongen!
Met weemoed nemen Marjan en ik afscheid van Antarctica. Op de boot is het weer lunchen aan dek en we kijken weer vol spanning naar de ijswanden om ons heen. Er hangen stukken op scherp en als we nu zo vaak het gedonder aan de andere kant horen, dan moet dat toch ook effect hebben aan onze kant?! Ons geduld wordt flink op de proef gesteld en als ik net voor een boterham ga, hoor ik dat er iets beweegt, draai me om, grijp mijn camera en schiet het vallende stuk ijs in continuestand (zien jullie het voor je?! ;-)). De dag kon dus nog completer!
We gaan weer varen en het is zulk mooi weer, het water is een spiegel. En dan "orka's aan stuurboord!". Hoe moet ik dit nou weer beschrijven? Weer top natuurlijk!! Later nog walvissen (ik zie later op mijn display dat 1 van hen een touw omheeft, zielig) en gigantisch mooie ijsbergen. Klaas vaart er rondjes omheen, niets is te gek vandaag!!!
's Avonds in de lounge nog maar even de film van Ernest Sheckleton gekeken, die in 1914 Antarctica bezocht... Hebben wij niets te klagen!! ;-)
Zaterdag de 27e hebben de laatste activiteit voordat we ons op de "fijne" Drake Passage gaan begeven: een zodiactoer. We liggen in een vrij grote baai en het water is wat onrustig, het weer wat guurder, dus iets meer ontbering dan de dag ervoor. We varen door een mooi kanaal en dan terug, we zitten vol met indrukken, het is mooi geweest.
De boot wordt klaargemaakt voor de oversteek van een paar dagen over de Drake Passage. Touwen worden op het dek gespannen, zodat je je daaraan kan vasthouden en aan de zijkanten netten om te voorkomen dat je overboord slaat. De zeilen worden gehesen en er wordt geloot voor 2 filmers en 2 fotografen die mee mogen in de zodiac om het vertrek van de Bark Europa vanaf Antarctica vast te leggen. Ik geef me wel op, maar word niet geloot, jammer maar helaas!
Dan lijkt de wind te gaan liggen. Ik laat begin van de middag een foto maken van mezelf op de railing en het laatste stukje Antarctica achter me, maar na 5 uur lijken we nog op dezelfde plek te liggen. Op zich zitten we heerlijk relaxt met een clubje op het achterdek met een drankje in de zon. De snelheid is 0,2 knopen (met deze snelheid zouden we er 38 dagen over doen om in Ushuaia te komen!), maar de stroming zorgt ervoor dat we zelfs achteruit gaan! hahaha
Er vaart nog een kleine cruiseboot voorbij en net al de vorige 2 keren dat we een motorboot troffen, staan alle passagiers foto's te maken van onze boot (en niemand van ons die motorboot). Sep, de stuurman, zegt dan ook dat we de volgende keer maar met zo'n boot moeten gaan, want dan kunnen we nog eens mooie dingen fotograferen! ;-)
De moter gaat aan en niet lang hierna gaat de wind zijn werk weer doen. Hiermee beginnen ook de wachtdiensten weer (4 uur op en dan 8 uur af, dag in dag uit, totaan Ushuaia). Onze groep begint met het blok van 20 tot en met 24 uur. Marjan en ik doen het goed en zijn blij tijdens onze dienst op onrustiger water te komen. Maar dan helaas tegen het einde van de dienst gaat het weer mis. Ik lig in het deckhouse op de bank (velen met mij) en dan komt Kommer op voor de wacht van 24 tot 4 uur. Hij overziet de boel en gaat kotsemmertjes halen en uitdelen. Ik vraag hem even mee te lopen naar de hut en dat is maar goed ook. Wat een geluk dat die stoere visser hier geen problemen mee heeft. Ik ga met kleding en al de kooi in en helaas lig ik daar de hele volgende dag ook nog zo... Karin, onze roommate, en Annalies en de anderen van de crew houden de zieken goed in de gaten, erg lief.
Maandagmorgen de 29e ben ik weer bij de levenden, maar Marjan houdt het tot in het Beagle kanaal "vol". Echt hel vervelend voor haar. Vanuit het deckhouse zie ik nog een walvis zowat naast de boot en ik hoor dat er achter de boot bijzondere albatrossen zijn. Ik heb al niet zoveel met vogels (behalve pinguins! hihi), dus ik blijf even rustig binnen. Ik loop dus weer mee in de wachten en dat is best wel lekker. verplicht af en toe de kou en wind in, maar daar blijf je wél wakker van! De nachtwachten zijn minder, maar Leonie, de "opperwacht" van onze groep, laat weten dat ik niet hoef, dat is fijn, kan je gewoon een normale nacht slapen.
Dinsdag 30 dec voel ik me ook weer 100% en dus vandaag maar wat albatrossen vastleggen. Je merkt aan boord dat iedereen de Drake Passage beu is. Het is zo'n gigantische oversteek en er komt dus ook weer flink leven in de brouwerij als er einde van de middag weer land in zicht is.
We varen op Kaap Hoorn af (Chili). Om 12 uur zingen we voor David in het deckhouse en in de hut versier ik de bank van Marjan. Uiteraard begint Pupi, onze 72-jarige roommate, weer te kletsen en ik maan haar stil te zijn!
Woensdag de 31e is Marjan dus jarig. Ze was 's nachts wakker geworden en had de slingers voor een dik touw aangezien en helemaal in de war geweest van waar ze nou op de boot lag! ;-)
Ze is verrast over de kaarten die ik van haar familie en vrienden bij me had, geslaagd dus! We gaan in de monding van het Beagle kanaal voor anker. In de keuken worden oliebollen en appelflappen gebakken.
En dan moet Marjan "bewijzen" dat ze weer bij de levenden is en gooit een visje op voor een nieuwjaarsduik in het Beagle kanaal... het mag van Klaas en er zijn ook nog enthousiastelingen... leuk, nu moeten wij dus ook! ;-)
In de avond om 21 uur (een uur na het Nederlandse nieuwjaar, als het hier nog licht is en wij nog niet dronken) zijn we met 9 idioten om de sprong te maken. Ik neem mijn onderwatercamera mee, zodat ik de boot kan fotograferen. Peter en Dan (de gids) springen voor ons. Dan Marjan en ik... ik schrik nog niet het meest van de kou, maar vooral van de sterke stroming en het zoutgehalte van het water. Ik zwem dus als een gek terug naar het gare trappetje en moet wachten op Marjan die aan het klimmen is.... ik kan gewoon niet meer kletsen van de kou! Als iedereen is geweest maken we een "zonnige" foto op het achterdek, in dit geval zonnedek!! Wij zijn maar met 9, maar het aantal fotografen overstijgt de fotosessies van Wim-Lex en Maxima! (ik heb er een foto van gemaakt!)
We vieren overigens op verschillende tijdstippen nieuwjaar. Dan is als eerste, hij komt uit Nieuw Zeeland, dan krijgen we oa nog Dimitri uit Rusland en eindigen met de Amerikanen/Canadezen.
Om 12 uur Argentijnse tijd doen we het "echt" met champagne én kanon!!
Arron is een officiële kanonnier (of hoe ze dat ook noemen). We hebben niet gehoord dat er een schip (door onbekende reden) is gezonken aan de monding van het Beagle kanaal, dus het is goed gegaan!
Met champagne in de hand dus flink gezoen en bijhouden wie je wel en niet "gehad" hebt! Dan mogen we weer verder feesten. Het is af en toe zoeken naar de juiste muziek op de verschillende Ipods en laptops, maar het is een echt mooi feest op het dek!
Donderdag 1 jan dus in pyama gaan ontbijten (altijd tussen 7 en 9 uur) om erna weer lekker terug te kruipen in mijn kooitje. Om half 11 kom ik er maar weer eens uit en gaan we onze intocht in het Beagle kanaal gadeslaan. Om 2 uur hebben we ons dagelijkse two-o-clockie op het dek, waarbij Klaas en de gidsen vertellen over programma, weer en andere verwachtingen. Dit keer komt er een
vliegtuig over en we lijken wel wereldvreemd... hebben we 3 weken lang allemaal niet meegemaakt!!
Terug in Ushuaia duiken we na een wandelingetje Tante Sara in voor een verse jus d'orange, maar vooral voor de chocolade! ;-)
Ik koop voor mijn roommates nog even een klein pinguinnetje om ze te bedanken voor de leuke tijd.
Bij het avondeten aan boord hebben we heerlijke "steak a la Klaas". Na het eten gaan we met een groepje naar de Ierse pub en dat is erg gezellig en eindigt in "our secret"!! Hoewel, een paar crewleden zijn toch getuige...
Ach, moet kunnen na 3 weken serieus naar ijsbergen en pinguins kijken!
Vandaag was het dus erg zwaar om op te staan: nog niet uitgewerkte alcohol, te weinig slaap en ook nog je tas moeten pakken om om 10 uur van boord te gaan. Na een uitgebreid afscheid van de grote groep, worden we door een busje bij ons appartement afgezet. Marjan en ik hebben om 12 uur met Petrie, Sander en Alex afgesproken om naar het nationale park Tierra de Fuego. We worden nog door Jolande ingeseind, maar we zijn eigenwijs (en moe!) en nemen het treintje. Jemig, wat merk je dan dat je gewend bent aan de stilte van Antaractica. We voelen ons doodongelukkig tussen die mensenmenigte en eigenlijk valt het best mee. De omgeving is mooi, maar ja, je moet er lopen... ;-)
Terug in Ushuaia nemen we afscheid van de boys en gaan we via de boot (marjan had haar vest laten liggen) naar het appartement, even dutje doen en dan naar de pizzeria voor mijn galgmaaltje. Het smaakt heerlijk.
Terug dus het weblog doen en de foto's laden (ook bij de voorgaande 2 berichten!!). Ok, beetje gemeen dat ik nu pas vertel dat je de reis ook in beeld kan zien, terwijl je je nu door dit hele gezwam hebt zitten werken... hihi (zou zelf allang gestopt zijn, dus petje af voor wie deze eindstreep heeft gehaald! ;-) ).
Morgen vlieg ik om 15 uur vanaf hier (dat is 19 uur NL-tijd) en hoop dan zondagavond om 22.30 uur in Nederland te zijn. Dan zit dit avontuur er weer op, maar mag ik dinsdag nog even weg voor een paar dagen wintersport! Pluk de dag!!!

Mier
xxx